• I really want to believe you. (Naprawdę chcę ci uwierzyć).
• It’s not the first time you want money from me. (To nie pierwszy raz, kiedy chcesz pieniądze ode mnie).

Widzicie różnicę? Kiedy po czasowniku want występuje inny czasownik, pomiędzy nimi wstawiamy przyimek to (I want to believe), natomiast jeśli po want pojawia się rzeczownik, to nie ma potrzeby życia żadnego przyimka (you want money). 

A teraz trochę z innej beczki:

• I won’t lend you any money. (Nie pożyczę ci żadnych pieniędzy).
• I won’t disappoint you this time!  (Nie zawiodę cię tym razem!).

Powyższe zdania odnoszą się do przyszłości, dlatego są w czasie Future Simple, czyli tym, w którym używamy will. No dobrze, ale ktoś zaraz powie, że przecież tam nie ma nigdzie will! Otóż jest, ale “schowane”:

• I won’t lend you any money = I will not lend you any money.
• I won’t disappoint you this time!= I will not disappoint you this time!

Tak samo jak do not często skracamy do don’t, a cannot to zazwyczaj can’t, tak samo will not spotkamy nieraz w skróconej formie – won’t.

Wreszcie możemy przejść do sedna sprawy. Chodzi o pewne podobieństwo między want a won’t. Choć ich wymowa nie jest taka sama, to dość często osoby uczące się angielskiego wymawiają je dość podobnie, czyli [łont]. 

Mogą z tego wyniknąć pewne nieporozumienia:

• I want go – Chcę iść (niepoprawnie!)
• I won’t go – Nie pójdę

Istnieje pewne ryzyko, że pierwsze zdanie zostanie zrozumiane nie jako chcę iść, ale nie pójdę. Możemy łatwo uniknąć tego problemu, jeśli tylko poprawnie sformułujemy zdanie:

• I want to go.
• I won’t go. 

Oczywiście, poprawna wymowa też jest istotna. Poniżej możecie posłuchać, na czym polegają różnice między want i won’t. Zwróćcie również uwagę, że wymowa różni się nieco pomiędzy wersją brytyjską (po lewej) i amerykańską (po prawej).